Chau, Benedetti

Chau número tres

Te dejo con tu vida
tu trabajo
tu gente
con tus puestas de sol
y tus amaneceres.

Sembrando tu confianza
te dejo junto al mundo
derrotando imposibles
segura sin seguro                                 

Estaré donde menos
lo esperes
por ejemplo
en un árbol añoso
de oscuros cabeceos.

Estaré en un lejano
horizonte sin horas
en la huella del tacto
en tu sombra y mi sombra.

Estaré repartido
en cuatro o cinco pibes
de esos que vos mirás
y enseguida te siguen.

Y ojalá pueda estar
de tu sueño en la red
esperando tus ojos
y mirándote.
Te dejo frente al mar
descifrándote sola
sin mi pregunta a ciegas
sin mi respuesta rota.

Te dejo sin mis dudas
pobres y malheridas
sin mis inmadureces
sin mi veteranía.

Pero tampoco creas
a pie juntillas todo
no creas nunca creas
este falso abandono.

Estaré donde menos
lo esperes
por ejemplo
en un árbol añoso
de oscuros cabeceos.

Estaré en un lejano
horizonte sin horas
en la huella del tacto
en tu sombra y mi sombra.

Estaré repartido
en cuatro o cinco pibes
de esos que vos mirás
y enseguida te siguen.

Y ojalá pueda estar
de tu sueño en la red
esperando tus ojos
y mirándote.

Fondue de chocolate

Onte tomei unha fondue de froitas como postre dunha rica cea, na casa da miña amiga Maria e hoxe, lembrando aquel momento, pregúntome, Como é posible que ninguen lle fixese xa un monumento a ese postre, explico por qué penso así:
Os ingredientes son:
Froita, ninguén dubida que é o alimento por excelencia tanto polo seu sabor e variedade como polas súas propiedades tan beneficiosas para a saúde
Chocolate, (sen comentarios).
Un grupo de amigos é decir persoas que ti elexiches, de entre millons e millons de persoas que hai no mundo, para compartir os teus ratos mellores, peores, divertidos, tristes...
Unha conversación (como o chocolate, sen comentarios)
Pode haber algún postre mellor?

Orquídea

Esta orquídea agasalláronma hai 2 anos pasou durante moitos meses florecida, preciosa, despois doume moitos sustos, de pronto e casi sen darnos de conta púxose así de bonita e aínda o que lle queda pois xa se lle ven capullos novos.

UAPA!!!!!

Grazas por traerma africano!

Cando chegarás, maldita primavera?

Teño os tarros cheos de sementes, teño as macetas e os recipientes preparados, teño as vivaces recien compradas esperando a que as plante e sobre todo teño unha ansia aquí, debaixo da miña gorxa, que me pide sol, calor,terra seca e luz, moita luz sobre todo luz.

Mais do temporal

Non podo estes días esquecer a uns amigos que teño, moi maiores eles,que levan xa tres dias sen luz, polo tanto sen calefacción, sen televisión e sen ningún outro dos entretenimentos que nestas épocas axudan tanto a pasar os días fríos e desapacibles á xente maior .
Escoito na tele falar de axudas para as perdas nas vivendas, nos negocios... Hai perdas que non teñen solución. Entendo que ninguén pode parar un temporal para que non produza danos pero tamén sei que hai moitos paises que pouco a pouco foron enterrando as liñas e... É tópico pero é verdade, estas cousas alí non ocurren.

TEMPORAIS

- Pero muller e ti onde mercaches ese paraugas?
- Non é o paraugas, son os temporais de agora, reina, que son moito mais peores que os de antes
- Que os de antes de qué? os de antes de que viñeran os chinos a estas terras?
- Non muller, os de antes do quentamento da terra, oíches falar?
- Moito, pero primeiro dime se o di Quintana ou Fraga.
- Eses dous falan do quentamento de Galicia e iso mais ben ten que ver coa crise que co meu paraugas.
- Pero enton é por culpa dos chinos que eu tiven que pringar, como unha deles e quedar pola mañá cos meus netiños rompendome todo o que tiña na casa?
-Eso é por culpa dos profes dixéronme que agora xa non se sinten culpables nin de que se lles mollen os nenos no recreo
-A ver se van ser eles os responsables do temporal...
-A min pájanme o paraujas!